Inmiddels zijn we bijna 5 weken op pad en staan op het punt om in te pakken om naar Sardinië te gaan. Een hoop ervaringen en wijsheden verder. Corsica is wel een schitterend eiland. Heel mooie natuur, leuke steden en dorpen en fraaie vergezichten. Aar dat kun je allemaal lezen in de andere blogs.
Na een paar duizend kilometer met de CCC gaat het rijden daarmee een stuk beter. Alles kost wel veel meer tijd dan zonder CCC. Zeker in Corsica. Op wegen mag je soms 80 km/h, maar zelfs zonder CCC is het maar de vraag of dat verstandig is. Wegen zijn soms slecht en bochten onoverzichtelijk. De hoofdroutes op Corsica zijn soms zeer uitdagend met grote hoogte verschillen, smalle wegen met afgronden zonder echte afrasteringen of vangrails. Dat zijn de wegen die ik niet graag rijd, maar vaak heb ik geen keuze. Bijkomend is dat Corsicanen rijden als idioten en inhalen op de meest slechte onoverzichtelijke punten. We hebben al meer dan eens in de ankers gemoeten om een idioot te laten invoegen. Getuige de vele herdenkingspunten langs de weg gaat het ook we eens goed mis.
Het rijden met een moderne auto en een aanhanger is in bergachtig gebied al best een uitdaging. Onze Peugeot heeft een 1.2 liter 3 cilinder automaat. In berggebied staat vaak dat je moet afremmen op de motor. Maar moderne techniek is daarvoor niet geschikt. Zeker bij wat hogere stijgingen gaat dat zeker niet lukken omdat als je met 80 start op een berg je onder al 100 rijdt. Veel remmen dus. Alleen de CCC heeft piepende remmen, moeten thuis even naar laten kijken, dus soms best wel wat herrie. Omhoog is dan weer een ander verhaal. Vanaf Bastia naar Ajaccio was en een stuk met 8 tot 9% stijging, dat haalden we maar maximaal 70 km/h. Ik begrijp nu ook waarom in deze landen diesels het nog goed doen. Tenminste een beetje trekkracht.
Vanaf dat we in de Provence zijn geweest is de temperatuur ook opgelopen. We leven nu bijna dagelijks met temperaturen van 30 garden plus met een gevoelstemperatuur die oploopt tot 40 graden. Niet alleen wij hebben daar moeite mee, maar zeker Lulu is bijna niet koel te krijgen. We hebben daarom ook maar eens goed gekeken naar onze verdere plannen en besloten dat Sicilië niet te doen zal zijn omdat het daar voor Lulu echt veel te heet zal zijn. We gaan daarom vanuit Sardinië de oversteek maken naar het vasteland van Italië. Eerst was het plan om via Napels en de Amalfi kust omhoog te gaan maar dat is ook te heet. Nu gaan we via Rome omhoog naar de Toscane en daarna gaan we hopelijk ergens in Oostenrijk of Duitsland wat koelte opzoeken voordat we naar huis gaan.
We hebben ook gemerkt dat het goed is om eerst op een camping goed rond te kijken voor een plaats te accepteren. Met de hitte wil je zoveel mogelijk schaduw hebben, en daar zijn we al 2 maal de mist mee ingegaan, dat we de hele dag door zon hadden. En dan is onze CCC best warm, ook ’s nachts. De campings zelf is weer een ander verhaal. We zijn inmiddels zover dat we wel wat luxere campings willen met goede voorzieningen (4 sterren). We hebben nu al 2 keer gehad dat de toiletgebouwen op enige afstand zijn gelegen en dat als je dan in de nacht eruit moet dat het even lopen is. Thuis ben je binnen een paar meter op het toilet, hier is het soms 100 meter lopen. Geeft soms wat uitdagingen😊. Een flesje geeft dan de oplossing.
Wat me wel opvalt zijn de mensen op campings. Waar je verwacht dat men over het algemeen vriendelijk is, hebben we toch ervaren dat mensen vaak stug zijn. ANWB-campings daargelaten, wellicht heeft dat ook te maken met de taalbarrière. Op de heen reis en de camping in Bedoin, de Pastory, was eigenlijk iedereen heel vriendelijk. In Biguglia was het net een Duitse camping, maar waar wij stonden waren onze buren vriendelijk. In Sagone was de stugheid wel een stuk groter. En dat is ook zo in Porto-Vecchio, mensen kunnen soms geen dank je wel zeggen als je plaats maakt en zo. Maar goed, kan ook het warme weer zijn.
Qua taal is het soms ook een uitdaging. Hoewel we ons best tot op enige hoogte kunnen redden in het Frans, wordt het vaak wel moeilijk als ze snel praten. Je zou inmiddels toch wel verwachten dat Fransen wat beter Engels praten. Zeker ook op campings waar toch veel mensen uit heel Europa komen. Op Franse scholen moet men verplicht twee talen doen en in de praktijk is dat vaak Engels, maar het lijkt wel om een deels van de Fransen een aversie heeft, want meestal is het antwoord op de vraag: “Parlez vous een petit peu du Anglais?” Non of “juste un tout petit peu”. Ervaringen leren dat het in Italië beter is.
Woensdag vetrekken we met de boot vanuit Port-Vecchio naar Porto Torres. Eerst was de bedoeling vanuit Bonafacio, maar toen zag ik waar de haven was en dat je via de oude citadel moest, wat ik denk een beetje vreemd vond omdat dan ook grote campers, auto met grote caravans zo moeten rijden, hebben we besloten om een wat langere boottocht te maken. Krijgen we meteen ook een mooi zicht vanuit het water op Bonafacio. De overtocht duur 5 uur en voor de zekerheid maar een hut geboekt. Gelukkig hebben we inmiddels al wat ervaring, dus nu “light” naar boven zonder bagage en hoogstens het karretje van Lulu.
We have now been on the road for almost five weeks and are about to pack up and head to Sardinia. We have gained a lot of experience and wisdom. Corsica is a beautiful island. It has stunning nature, charming towns and villages, and beautiful views. You can read all about that in the other blogs.
After a few thousand kilometers with the CCC (Combi-Camp), driving is going a lot better. Everything takes a lot more time than without the CCC, especially in Corsica. On roads, you are sometimes allowed to drive 80 km/h, but even without the CCC, it is questionable whether that is wise. Roads are sometimes bad, and bends are blind. The main routes on Corsica are sometimes very challenging with large differences in altitude, narrow roads with precipices without proper fences or guardrails. Those are the roads I don’t like to drive on, but often I have no choice. In addition, Corsicans drive like maniacs and overtake at the most dangerous blind spots. We have had to slam on the brakes more than once to let a maniac merge. Judging by the many memorials along the road, things do go wrong sometimes.
Driving a modern car with a trailer in mountainous terrain is quite a challenge. Our Peugeot is a 1.2-liter, 3-cylinder automatic. In mountainous areas, you are often advised to brake using the engine. But modern technology is not suitable for this. Especially on steeper inclines, this is certainly not possible because if you start at 80 on a mountain, you are already driving at 100 at the bottom. So, a lot of braking. Only the CCC has squeaky brakes, which we’ll have to have checked at home, so sometimes it’s quite noisy. Going uphill is another story. From Bastia to Ajaccio, there was a section with an 8 to 9% incline, where we could only manage a maximum of 70 km/h. I now understand why diesels are still popular in these countries. At least they have a bit of pulling power.
Since we’ve been in Provence, the temperature has also risen. We now have temperatures of 30 degrees Celsius or more almost every day, with a perceived temperature of up to 40 degrees. Not only do we have trouble with that, but Lulu in particular is almost impossible to cool down. We have therefore taken a good look at our further plans and decided that Sicily will not be possible because it will be far too hot for Lulu there. We will therefore make the crossing from Sardinia to mainland Italy. Initially, the plan was to go up via Naples and the Amalfi coast, but that is also too hot. Now we will go up via Rome to Tuscany and then hopefully find some coolness somewhere in Austria or Germany before we go home.
We have also noticed that it is a good idea to take a good look around a campsite before accepting a spot. With the heat, you want as much shade as possible, and we have already made that mistake twice, ending up with sun all day long. And then our CCC gets quite warm, even at night. The campsites themselves are another story. We’ve now reached the point where we want more luxurious campsites with good facilities (4 stars). We’ve already had two instances where the toilet facilities were located some distance away, so if you have to go at night, it’s quite a walk. At home, the toilet is just a few meters away, but here it’s sometimes a 100-meter walk. That can be a bit of a challenge😊. A bottle provides the solution.
What strikes me are the people at campsites. Where you would expect people to be generally friendly, we have found that they are often unfriendly. ANWB campsites aside, this may also have to do with the language barrier. On the way here and at the campsite in Bedoin, the Pastory, everyone was actually very friendly. In Biguglia, it was like a German campsite, but where we were, our neighbors were friendly. In Sagone, the unfriendliness was much greater. And that’s also the case in Porto-Vecchio; people sometimes can’t say thank you when you make room for them and so on. But anyway, it could also be the hot weather.
Language can also be a challenge at times. Although we can manage to get by in French to a certain extent, it often becomes difficult when people speak quickly. You would expect the French to speak better English by now, especially at campsites where many people from all over Europe gather. In French schools, it is compulsory to learn two languages, and in practice, that is often English, but it seems that some French people have an aversion to it, because the answer to the question “Parlez vous un petit peu du Anglais?” is usually ‘Non’ or “juste un tout petit peu.” Experience has taught us that it is better in Italy.
On Wednesday, we leave by boat from Port-Vecchio to Porto Torres. Initially, the plan was to leave from Bonafacio, but then I saw where the port was and that you had to go through the old citadel, which I found a bit strange because large campers and cars with large caravans also have to drive that way, so we decided to take a slightly longer boat trip. This will hopefully also give us a beautiful view of Bonifacio from the water. The crossing takes 5 hours, and we booked a cabin just to be on the safe side. Fortunately, we already have some experience, so now we can go upstairs “light” without luggage and at most Lulu’s stroller.
