Today (Thursday, June 19), we took a trip to L’Île-Rousse, Lìsula Rossa in Corsican. Founded in 1758 by Pasquale Paoli to create a port not in the hands of the Genoese. It takes its name from the reddish color of the rocky islet that serves as a natural harbor. It was about a 90-minute drive (86,5 km) from the campsite and would once again take us more inland. Having learnt from the experience with the scenic route, we decided to keep to the “main” roads.
When we first arrived off the ferry, we quickly saw that Corsican drivers were fairly impatient but today as we drove more inland again, we saw first-hand exactly how impatient. Locals, as can be seen by the 2B on their number plates, mainly delivery and construction vehicles (but not exclusively), are exceptionally impatient, creeping right up onto your bumper (a national past time it seems) and then overtaking if there is even the slightest of gaps. We saw some really wild maneuvers today. And then I’m not even referring to the motorbikes who don’t even wait for a gap, they just basically push until you make way for them!!
None-the-less, the drive through the hills and mountains was again stunning.
One of the things we had read about L’Île-Rousse is that they have a covered market, selling local produce. I think we have been spoilt by the beautiful and very expansive markets in the Provence because we did indeed find the covered market, but we were a little disappointed as to the size. But it was right off a beautiful square with a bust of Pasquale Paoli, with the first palm trees we have seen in Corsica. And they did indeed have some lovely local produce. We bought some canistrelli (a local biscuit with different flavorings) and some folded pie-like pastries.
We then ventured further into L’Île-Rousse, wandering through the little streets and ending up at the edge of town, looking out onto the harbor. It was getting close to lunchtime, so we walked past the different little restaurants and chose one offering a small menu of local dishes (they were also a traiteur selling the products they were serving). Kris had the Corsican salad with local cured meats and cheese mixed in, and opted for the platter of cold cuts and cheese.
Given many of the stores close between 12:00/12:30 and 14:00, there was little else to see so we headed home again, once again marveling at the idiocy of the local drivers and admiring the beautiful scenery.
Vandaag (donderdag 19 juni) hebben we een uitstapje gemaakt naar L’Île-Rousse, Lìsula Rossa in het Corsicaans. Deze plaats werd in 1758 gesticht door Pasquale Paoli om een haven te creëren die niet in handen was van de Genua. De naam is afgeleid van de roodachtige kleur van het rotsachtige eilandje dat als natuurlijke haven dient. Het was ongeveer 90 minuten rijden (86,5 km) vanaf de camping en zou ons weer verder landinwaarts brengen. Na onze ervaring met de toeristische route besloten we om op de “hoofdwegen” te blijven.
Toen we voor het eerst van de veerboot kwamen, merkten we al snel dat Corsicaanse automobilisten nogal ongeduldig waren, maar vandaag, toen we weer verder landinwaarts reden, zagen we met eigen ogen hoe ongeduldig ze precies waren. De lokale bevolking, zoals te zien is aan de 2B op hun kentekenplaten, voornamelijk bestelwagens en bouwvoertuigen (maar niet uitsluitend), is buitengewoon ongeduldig, kruipt vlak achter je bumper (een nationale hobby lijkt het wel) en haalt dan in als er ook maar de kleinste opening is. We hebben vandaag een aantal echt wilde manoeuvres gezien. En dan heb ik het nog niet eens over de motorrijders die niet eens wachten op een gaatje, maar gewoon doorrijden totdat je plaats voor ze maakt!
Desondanks was de rit door de heuvels en bergen weer adembenemend.
Een van de dingen die we hadden gelezen over L’Île-Rousse is dat ze een overdekte markt hebben waar lokale producten worden verkocht. Ik denk dat we verwend zijn door de prachtige en zeer uitgestrekte markten in de Provence, want we hebben de overdekte markt inderdaad gevonden, maar we waren een beetje teleurgesteld over de grootte. Maar hij lag vlak bij een prachtig plein met een buste van Pasquale Paoli en de eerste palmbomen die we op Corsica hebben gezien. En ze hadden inderdaad een aantal mooie lokale producten. We kochten wat canistrelli (een lokaal koekje met verschillende smaken) en een aantal gevouwen taartachtige gebakjes.
Vervolgens waagden we ons verder in L’Île-Rousse, slenterden door de kleine straatjes en kwamen terecht aan de rand van de stad, met uitzicht op de haven. Het was bijna lunchtijd, dus liepen we langs de verschillende kleine restaurantjes en kozen er een met een klein menu met lokale gerechten (het was ook een traiteur die de producten verkocht die ze serveerden). Kris nam de Corsicaans salade met lokale vleeswaren en kaas en koos voor de schotel met vleeswaren en kaas.
Aangezien veel winkels tussen 12:00/12:30 en 14:00 uur gesloten zijn, was er weinig anders te zien, dus gingen we weer naar huis, waar we ons opnieuw verbaasden over de idiotie van de lokale automobilisten en het prachtige landschap bewonderden.
