After having spent 12 nights at Camping San Damiano, it was time to move on. We left Bigulia at about 11:15 to take a cross-country trip of 170 km to our next campsite, La Sagone, somewhere between Sagone and Vico. We had already driven the first part of the route to Corte, but after that, we really went into the mountains and across a nature reserve – “parc naturel régional de Corse”.
As is always the case in Corsica, the main roads are mainly two-lane 70 km/80 km roads, and there were just about no straight pieces of road. It’s just how much winding there is that differs – sometimes only slightly, sometimes a tight hairpin, and every possible variation in-between. The crazy thing is that the “main” route also takes you through some hill/mountain top towns that have really narrow roads, especially if you have traffic coming the other way. We were OK with the Combi Camp because it’s not wider than the car, but we seriously wondered how some people with large caravans get through there (not that we saw any on the way, and maybe for good reason).
The drive was definitely challenging. Kris is not a big fan of heights and sharp drop-offs (of which there were plenty) and at times the Peugeot was having a bit of a challenge getting up the steeper hills (it may not have helped that it was 32˚ C outside). But the views were spectacular!!! For the most part, we drove through a mix of forest vegetation, where pines, oaks, and other indigenous trees are mixed naturally (clearly not planted in straight lines) and provide some shade from the sun. Getting closer to the coastline, the vegetation changed, and the trees were replaced by much shorter, shrubby plants.
We arrived at our new campsite – La Sagone – at about 15:30. Again, it is a big campsite and offers all kinds of accommodation. The pitches are large and, for the most part, there is at least some shade offered by the high trees, mainly pepper trees and poplars. It’s not too far from the banks of the Sagone river and about 2,5 km from the sea. Thankfully, it is a lot greener (and less dusty) than San Damiano. It is still fairly dry, but there are at least patches of green grass. The trees, the absolutely stunning blue hortensias, and the ever-present oleander bushes make it really pleasant.
It is not so busy here as at San Damiano. I would even venture to say that most of the pitches are empty, and there are virtually no kids (although Kris says there are more at the pool). Funnily enough, the couple and their little boy who spent a couple of nights camping next to us at San Damiano are also here. He was nuts about Lulu, so he was very excited to see her again! One of the reasons it is less busy here is that it is not close enough to Ajaccio (where ferries also arrive) to be one of those transitory campsites. People who come here are either staying here or are on their way more inland.
I’d say the campsite is a lot quieter (which it really is) except for one detail – the cicadas (or cigale in French). Just after sunrise to just after sunset, they are all (males only) joyously making a racket as you might be able to hear from this video:
Interestingly enough, it was the first thing I heard when I got out of the car when we arrived and now you (almost) don’t even notice it anymore. The male cicadas make this noise to attract females, and they do so with a special, drum-like organ called a tymbal. This organ has ribs that snap when the cicada moves its muscles, creating clicking sounds. These clicks happen extremely quickly (like 450 times a minute), producing the buzzing noise. From what I have read, each species of cicada has its own distinct sound so that the females can correctly identify the right species to mate with. We’ve also had other interesting visitors (besides mosquitos, flies, and wasps) which I was able to identify with the help of Google image search – a European rhinoceros beetle and a weaver beetle.
For the rest, we are just enjoying the new campsite. We’ve booked here for 10 nights, and it will be interesting to see if it gets busier over the weekend. Thursday (June 25), we are planning to drive down to Ajaccio. As the capital of Corsica, hopefully, that will be an interesting trip.
Na 12 nachten op Camping San Damiano te hebben doorgebracht, was het tijd om verder te gaan. We vertrokken om ongeveer 11:15 uur uit Bigulia voor een tocht van 170 km naar onze volgende camping, La Sagone, ergens tussen Sagone en Vico. Het eerste deel van de route naar Corte hadden we al gereden, maar daarna gingen we echt de bergen in en door een natuurreservaat – het “parc naturel régional de Corse”. Zoals altijd op Corsica zijn de hoofdwegen voornamelijk tweebaanswegen met een maximumsnelheid van 70 km/u of 80 km/u en waren er vrijwel geen rechte stukken. Het verschil zit hem in de mate van bochtigheid: soms zijn het slechts lichte bochten, soms zijn het scherpe haarspeldbochten en alles wat daar tussenin zit. Het gekke is dat de “hoofdroute” je ook door een aantal stadjes op heuvels/bergtoppen voert die erg smalle wegen hebben, vooral als er verkeer uit de andere richting komt. Met de Combi Camp was dat geen probleem, omdat die niet breder is dan de auto, maar we vroegen ons serieus af hoe sommige mensen met grote caravans daar doorheen komen (we hebben er onderweg trouwens geen gezien, en misschien was dat maar goed ook).
De rit was zeker een uitdaging. Kris is geen grote fan van hoogtes en steile afgronden (waarvan er veel waren) en soms had de Peugeot wat moeite om de steilere heuvels op te komen (het hielp misschien niet dat het buiten 32 °C was). Maar het uitzicht was spectaculair!!! Het grootste deel van de rit reden we door een mix van bosvegetatie, waar dennen, eiken en andere inheemse bomen op natuurlijke wijze door elkaar staan (duidelijk niet in rechte rijen geplant) en wat schaduw bieden tegen de zon. Naarmate we dichter bij de kust kwamen, veranderde de vegetatie en maakten de bomen plaats voor veel kortere, struikachtige planten.
We kwamen rond 15.30 uur aan op onze nieuwe camping – La Sagone. Ook dit is een grote camping met allerlei soorten accommodaties. De staanplaatsen zijn groot en bieden meestal enige schaduw dankzij de hoge bomen, voornamelijk peperbomen en populieren. De camping ligt niet ver van de oevers van de rivier de Sagone en op ongeveer 2,5 km van de zee. Gelukkig is het hier een stuk groener (en minder stoffig) dan in San Damiano. Het is nog steeds vrij droog, maar er zijn tenminste stukjes groen gras. De bomen, de absoluut prachtige blauwe hortensia’s en de alomtegenwoordige oleanderstruiken maken het echt aangenaam.
Het is hier niet zo druk als in San Damiano. Ik durf zelfs te zeggen dat de meeste plaatsen leeg zijn en dat er vrijwel geen kinderen zijn (hoewel Kris zegt dat er meer bij het zwembad zijn). Grappig genoeg zijn het stel en hun zoontje dat een paar nachten naast ons kampeerden in San Damiano ook hier. Het jongetje was gek op Lulu, dus hij was erg opgewonden om haar weer te zien! Een van de redenen waarom het hier minder druk is, is dat het niet dicht genoeg bij Ajaccio ligt (waar ook veerboten aankomen) om een van die doorgangscampings te zijn. Mensen die hier komen, blijven hier of zijn op weg naar het binnenland.
Ik zou zeggen dat de camping een stuk rustiger is (wat ook echt zo is), op één detail na: de krekels (of “cigale” in het Frans). Vlak na zonsopgang tot vlak na zonsondergang maken ze allemaal (alleen de mannetjes) vrolijk lawaai, zoals je misschien kunt horen in de video hierboven.
Interessant genoeg was dat het eerste wat ik hoorde toen ik uit de auto stapte toen we aankwamen, en nu merk je het (bijna) niet meer. De mannelijke cicaden maken dit geluid om vrouwtjes aan te trekken, en dat doen ze met een speciaal, trommelachtig orgaan dat een “tymbal” wordt genoemd. Dit orgaan heeft ribben die knappen wanneer de cicade zijn spieren beweegt, waardoor klikgeluiden ontstaan. Deze klikken gebeuren extreem snel (zo’n 450 keer per minuut), waardoor het zoemende geluid ontstaat. Van wat ik heb gelezen, heeft elke cicadensoort zijn eigen specifieke geluid, zodat de vrouwtjes de juiste soort kunnen identificeren om mee te paren. We hebben ook andere interessante bezoekers gehad (naast muggen, vliegen en wespen) die ik met behulp van Google Afbeeldingen heb kunnen identificeren: een Europese neushoornkever en een weverkever.
Voor de rest genieten we gewoon van de nieuwe camping. We hebben hier voor 10 nachten geboekt en het zal interessant zijn om te zien of het in het weekend drukker wordt. Donderdag (25 juni) zijn we van plan om naar Ajaccio te rijden. Als hoofdstad van Corsica wordt dat hopelijk een interessante reis.