Today we travelled 38 km south to Ajaccio (Aiacciu/Aghjacciu in Corsican), the capital and largest city of Corsica. The inhabitants of Ajaccio are referred to as “Ajacciens” for males and “Ajacciennes” for females in French. And the most famous of “Ajacciens” is Napoleon Bonepart, who was born in Ajaccio in 1769. Among many other things, the airport in Ajaccio is named after him.
Drives like these never fail to provide some stunning views of Corsica. This one was as we were going up one of the higher mountains, looking back at Sagone.
While this is a much bigger city, finding parking still required a couple of tries. With the ski box thing on the roof of the car, we are just too high for most parking garages, and in some cases, even open parking (as they are trying to prevent campers etc., from parking there). However, we eventually found a space in the port of Ajaccio, where two ferries and a cruise ship were already docked.
To start with, a disclaimer on Ajaccio. I don’t think we saw a fraction of what the city had to offer, but it frankly was just too hot. When we left the campsite at 9:30 this morning, it was already 30˚ C and it wasn’t going to get any cooler. Just after lunch, I checked and the ambient temperature in Ajaccio was 39˚ C!!
We did manage to hit some of the hot spots, starting with the food market (which was thankfully slightly bigger than in L’Île-Rousse). Here we bought some glazed fruit which we haven’t seen anywhere else. Not cheap, but delicious.
From the food market, we made our way towards the Old Town (hot spot number 2), and finally, we also made it past Maison Bonaparte, the house where Napoleon was born and spent his childhood. I’m not sure that we would even have been able to go in with Lulu, but besides that, the line was long with people even standing in the little park opposite the house. But we have the photos to prove we were there :-). The legacy of Napoleon can be seen throughout the city, from the souvenir shops, some street art and even the brass inlays on the pavement to point you to his house.
From what we did see, the old part of Ajaccio is beautiful with lovely colored buildings and interesting architecture. While the new parts of the city stick to the theme of colors, it doesn’t nearly have the same charm or character.
As is often the case when we are out and about, we need to find somewhere to have some lunch. This time round we ended up at one of the many, many restaurants in one of the main shopping streets and we both ordered the octopus with linguine.
I’m not sure what we were expecting, but it wasn’t quite what we got served. It was more a tomato-based octopus stew (with lots of octopus!), which was delicious but way too much. To the disappointment of the waitress, neither of us managed to finish it!
By this stage, the heat was really starting to get to all of us, so we decided to call it a day and head back to La Sagone. But we had one stop still to go as we had seen that there was a Nespresso store near Ajaccio (in one of the bigger malls that are often built more on the outskirts of a big city and centered around one of the big chain hypermarkets). We ran out of Nespresso capsules a while ago, so we’ve been making do with other brands. With our stock replenished with 300 capsules (much to the amusement of the store personnel) we headed home where Lulu immediately drank some water and collapsed under the fan.
Vandaag zijn we 38 km naar het zuiden gereisd naar Ajaccio (Aiacciu/Aghjacciu in het Corsicaans), de hoofdstad en grootste stad van Corsica. De inwoners van Ajaccio worden in het Frans ‘Ajacciens’ genoemd voor mannen en ‘Ajacciennes’ voor vrouwen. De beroemdste ‘Ajacciens’ is Napoleon Bonaparte, die in 1769 in Ajaccio werd geboren. Onder andere de luchthaven van Ajaccio is naar hem vernoemd.
Hoewel dit een veel grotere stad is, kostte het ons toch een paar pogingen om een parkeerplaats te vinden. Met de skibox op het dak van de auto zijn we gewoon te hoog voor de meeste parkeergarages en in sommige gevallen zelfs voor open parkeerplaatsen (omdat ze willen voorkomen dat campers enz. daar parkeren). Uiteindelijk vonden we echter een plek in de haven van Ajaccio, waar al twee veerboten en een cruiseschip aangemeerd lagen.
Om te beginnen een disclaimer over Ajaccio. Ik denk niet dat we ook maar een fractie hebben gezien van wat de stad te bieden heeft, maar het was eerlijk gezegd gewoon te warm. Toen we vanochtend om 9.30 uur de camping verlieten, was het al 30 °C en het zou niet koeler worden. Net na de lunch keek ik op de thermometer en zag ik dat de omgevingstemperatuur in Ajaccio 39 °C was!
We zijn toch naar een paar hotspots geweest, te beginnen met de voedselmarkt (die gelukkig iets groter was dan die in L’Île-Rousse). Hier kochten we wat geglaceerd fruit dat we nergens anders hadden gezien. Niet goedkoop, maar heerlijk.
Vanaf de voedselmarkt begaven we ons naar de oude stad (hotspot nummer 2) en uiteindelijk kwamen we ook langs Maison Bonaparte, het huis waar Napoleon werd geboren en zijn jeugd doorbracht. Ik weet niet zeker of we met Lulu wel naar binnen hadden gekund, maar afgezien daarvan stond er een lange rij met mensen die zelfs in het kleine park tegenover het huis stonden. Maar we hebben de foto’s om te bewijzen dat we er waren. De erfenis van Napoleon is overal in de stad te zien, van de souvenirwinkels en straatkunst tot de koperen inleg in de stoep die je naar zijn huis leidt.
Van wat we hebben gezien, is het oude deel van Ajaccio prachtig met mooie kleurige gebouwen en interessante architectuur. Hoewel de nieuwe delen van de stad ook hetzelfde kleuren hebben, heeft het lang niet dezelfde charme of karakter.
Zoals vaak het geval is als we op pad zijn, moeten we een plek vinden om te lunchen. Deze keer kwamen we terecht in een van de vele restaurants in een van de belangrijkste winkelstraten en bestelden we allebei de octopus met linguine. Ik weet niet precies wat we hadden verwacht, maar het was niet helemaal wat we kregen voorgeschoteld. Het was meer een tomatenstoofpot met octopus (met veel octopus), die heerlijk was, maar veel te veel. Tot teleurstelling van de serveerster konden we het allebei niet opeten!
Op dat moment begon de hitte ons allemaal behoorlijk parten te spelen, dus besloten we om het voor gezien te houden en terug te gaan naar La Sagone. Maar we moesten nog één stop maken, want we hadden gezien dat er een Nespresso-winkel was in de buurt van Ajaccio (in een van de grotere winkelcentra die vaak aan de rand van een grote stad worden gebouwd en rond een van de grote hypermarktketens zijn gecentreerd). Onze Nespresso-capsules waren al een tijdje op, dus we hadden het moeten doen met andere merken. Met onze voorraad aangevuld met 300 capsules (tot groot vermaak van het winkelpersoneel) gingen we naar huis, waar Lulu meteen wat water dronk en onder de ventilator in slaap viel.
