One of the things on the wish list to take home with us is an artisanal and authentic Corsican knife, most likely the shepherd’s knife or “curnicciulu”. It is crafted according to a centuries-long tradition (the Romans were the first to develop the folding knife, of which this is an example), and it varies slightly by region.
In Corsica, they have something called the “Route des Sens Authentiques”, which highlights all the different still authentic Corsican producers, including knife making. So off we went in the general direction of Oletta, about 25km from the campsite. Given that Corsica doesn’t have any highways or “big” roads, that is still a 45-minute trip.
This took us more inland with some stunning scenery. Most of it was taken from the car because there are not many opportunities on the single-lane roads to stop to take some “real” photos. The route also took us straight through Oletta which has some extremely narrow streets.
Long story short, after a bit of a hunt and a trip down a dusty dirt road, we found the knife maker, but it was a farmhouse and no-one insight. So, we turned around for the drive back to the campsite. However, the Peugot’s navigation decided on a different route home – let’s call it the scenic route or maybe even the old route thought the mountains with lots of really, really narrow lanes and winding bends. Luckily there was not a lot of traffic on that route, but the locals that did use it were really upset that we were not hurtling down the mountains at 80 kms an hour which is the legal speed limit.
That was attempt 1. Attempt 2 on the knife hunt was to go back to Bastia. The very friendly lady at the tourist office had said there was also a knife maker in the streets behind Place du Marche. We did find him in a small side street but he too was closed, and the sign pointed us to another little store. But they didn’t have much we liked, so we decided to head back to the Old Harbor for lunch. The hunt will continue as we go through the rest of Corsica.
When we got back to the campsite, the wind was blowing hard and we had to spend some time putting up the storm lines on the front tent. The sea was also a lot rougher than it had been so far as you might see from this video when we went down to the beach for a walk with Lulu:
Een van de dingen die we graag mee naar huis willen nemen, is een ambachtelijk en authentiek Corsicaans mes, waarschijnlijk het herdersmes of ‘curnicciulu’. Het wordt vervaardigd volgens een eeuwenoude traditie (de Romeinen waren de eersten die het (vouwbare) zakmes ontwikkelden, waarvan dit een voorbeeld is) en verschilt enigszins per regio.
Op Corsica hebben ze iets dat de “Route des Sens Authentiques” heet, die alle verschillende nog authentieke Corsicaanse producenten in de schijnwerpers zet, waaronder messenmakers. Dus vertrokken we in de richting van Oletta, ongeveer 25 km van de camping. Aangezien Corsica geen snelwegen of “grote” wegen heeft, is dat nog steeds een rit van 45 minuten.
Dit bracht ons verder landinwaarts met een prachtig landschap. Het meeste is vanuit de auto genomen, omdat er op de eenbaanswegen niet veel mogelijkheden zijn om te stoppen om “echte” foto’s te maken. De route bracht ons ook dwars door Oletta, dat een aantal extreem smalle straatjes heeft.
Om een lang verhaal kort te maken: na wat zoeken en een rit over een stoffige onverharde weg vonden we de messenmaker, maar het was een boerderij en er was niemand te bekennen. Dus keerden we om om terug te rijden naar de camping. De navigatie van de Peugeot koos echter voor een andere route naar huis – laten we het de toeristische route noemen, of misschien zelfs de oude route door de bergen met veel hele smalle weggetjes en bochtige bochten. Gelukkig was er niet veel verkeer op die route, maar de lokale bewoners die er wel gebruik van maakten, waren erg boos dat we niet met 80 km per uur, de wettelijke maximumsnelheid, de bergen af raasden.
Dat was poging 1. Poging 2 op de zoektocht naar een mes was om terug te gaan naar Bastia. De zeer vriendelijke dame van het toeristenbureau had gezegd dat er ook een messenmaker was in de straten achter Place du Marche. We vonden hem inderdaad in een klein zijstraatje, maar ook hij was gesloten en het bord wees ons naar een ander winkeltje. Maar daar hadden ze niet veel dat we leuk vonden, dus besloten we terug te gaan naar de oude haven voor de lunch. De zoektocht gaat verder terwijl we de rest van Corsica doorkruisen.
Toen we terugkwamen op de camping, waaide het hard en moesten we even de stormlijnen aan de voorkant van de tent bevestigen. De zee was ook een stuk ruwer dan tot nu toe, zoals je kunt zien in de video toen we met Lulu naar het strand gingen voor een wandeling.
